فقط مانده‌ام بازی روزگار را که حضور طولانی، امین‌الله‌های دسته‌جمعی و ندبه و کمیل‌هایی که در این صحن و آن رواقش می‌خواندیم یا نشستن پای منبر این واعظ و آن مداح، آن هم در صحنی لبریز از زائر و مجاور را چگونه از ما گرفته است.

حالا بیشتر از یک سال است که اوضاع همین است تا روزی که امیدواریم خیلی زود از راه برسد و دوباره حرم را همان طور شلوغ ببینیم و آرزو کنیم که «این بار» دستمان را بیشتر به ضریحش برسانیم یا دوزانو در شلوغی زائران، توی صحن بنشینیم و دعا بخوانیم و گوش کنیم. تا آن روز که ان‌شاءالله به زودی برسد، چاره‌ای جز رعایت دستورالعمل‌ها نداریم؛ دست‌های ایمن شده، ماسک و رعایت فاصله اجتماعی.

خدمت در این بارگاه، از هر نوعش عبادت است

به سراغ کریم‌آقا در حالی می‌رویم که به آرامی و با متانتی مثال‌زدنی مشغول صحبت با یکی از زائران است و از او می‌خواهد حتماً ماسکش را از زیر چانه به روی صورت بکشد.

خادمی میانسال که به گفته خودش همین یکی دو سال آینده می‌رود جزو بازنشسته‌های آموزش و پرورش، اما چهره‌اش اصلاً این را نشان نمی‌دهد؛ بگذریم، می‌گوید: هیچ کس راضی به این روزها نبوده و نیست. اصلاً حرم باید شلوغ باشد و جمعیت در تمام صحن‌ها و رواق‌هایش موج بزند اما خب چه می‌شود کرد. باید زمینه را جوری فراهم کنیم که زائر آقا بدون استرس زیارت و با آرامش حرم را ترک کند.

او در حالی حرف‌هایش را ادامه می‌دهد که نگاهش را از زائرانی که روی فرش‌ها نشسته‌اند، برنمی‌دارد، تا به گفته خودش «مبادا زائری سهواً ماسک نزده باشد».

کریم‌آقا حرف‌هایش را با آرزوی «سلامتی همه اهل زمین» این گونه ادامه می‌دهد: وظیفه امثال من هم خدمت است، خدمت در این بارگاه از هر نوعش عبادت است... .

همه چیز با رعایت شیوه نامه ها

ته لهجه اش که خیلی هم غلیظ نیست، نشان می دهد از مشهدی های اصیل است. آقای صمدی از رویه توزیع ماسک میان زائران اظهار خشنودی می کند و می گوید: از هر ورودی که می‌خواهیم وارد حرم بشویم، با احترام به ما ماسک می دهند.

 حتی تا چند روز قبل و پیش از ماه رمضان، وقتی می خواستیم در چایخانه حضرت چای بنوشیم، به دست مان پاک کننده می زدند تا با رعایت کامل شیوه نامه ها چای بنوشیم.

او در حالی که می شود رضایت را در چشمانش به خوبی تماشا کرد ادامه می دهد: قربان آقا بشوم، هر جور که بیاییم دست رد به سینه ما نمی زند، خادمانش هم با صفا و مؤدب  هستند و درشتی نمی کنند با ما...

آرزوی جبران خدمت خادمان

خانم تسلیمی هم قصد ۱۰روز کرده تا در روزهای ماه رمضان به حرم بیاید. به گفته خودش مدت زیادی است به حرم نیامده و صبوری کرده بود اما دیگر دلش برای زیارت قرار و آرامش نداشته، این بود که تست کرونا داد و با خاطر آسوده به حرم آمد و حالا هم به جز راه حرم و خانه هیچ جای دیگر نمی رود، نه خرید، نه تفریح و نه شهرگردی.

او می گوید: خادم ها در همراهی با ما سنگ تمام گذاشته اند؛ آرزو می کنم روزی برسد که باشم و کرونا نباشد، به حرم بیایم و بتوانم زحمات خادمان امام رضا(ع) را یک جوری جبران کنم.

درست همان طور که می‌گفتند

محمد آقای کیوانی هم با رعایت همه فاصله‌گذاری‌ها و بهداشت کامل به زیارت آمده است. او که به گفته خودش آدم دقیقی است، در ابتدا برای حضور در حرم تردید داشت؛ «فکر می‌کردم برخلاف آنچه اعلام می‌کنند، خیلی قید و بندی برای رعایت دستورالعمل‌ها در حرم وجود ندارد و هر چه می‌گویند فقط تبلیغات است. فکرم این بود که مگر می‌شود در حرمی به این عظمت اوضاع را کنترل و مردم را مجاب به رعایت فاصله‌گذاری و استفاده از ماسک کرد، اما وقتی وارد شدم دیدم واقعاً همه چیز به همین مرتبی است که در تلویزیون می‌گفتند؛ هم ماسک را با احترام می‌دهند و هم جوری رفتار نمی‌کنند که دلخور شویم».

هم فال و هم تماشا

 زائر دیگر بارگاه ملکوتی ثامن‌الحجج(ع) هم فقط زبان به شکر و تشکر دارد و دائم از «حال و وضع بهداشت حرم» تشکر می‌کند و خوشحال است که به تردیدش غلبه کرده و آمده است.خانم شمسه اقدس‌نیا یکی دو روز دیگر میهمان امام رضا(ع) و مشهد است. در اصل برای کار اداری آمده و توفیق زیارت هم برایش مهیا شده است. البته تنها آمده و با درک اشتیاق اهل خانه، از آن‌ها خواسته تا تجربه سفر دسته‌جمعی را بگذارند برای زمانی که اوضاع بهتر شود.رضایت از وضعیت موجود را به آسانی می‌شود در کلام خیلی از زائرانی که با آن‌ها همکلام می‌شویم، بیابیم؛ آقای جنتی که اهل مشهد است و هفته‌ای دو بار برای زیارت به حرم می‌آید، مسعود که سرانجام آقا جواب دعاهایش را داد و با دختر مورد علاقه‌اش عقد کرد و حالا ۲۰ روز از چله شکرگزاری‌اش پشت پنجره فولاد می‌گذرد و او به قول خودش «با رعایت تمام جوانب بهداشتی و ماسک» به حرم می‌آید، خانم درویش‌پور که آمده برای معامله یک منزل و مجاور شدن در مشهد و خیلی‌های دیگر.